Elastiekje

Lieve mensen, hartstikke bedankt allemaal voor jullie lieve reacties op mijn laatste blog!

 "Het ergste wat er kan gebeuren is dat we een tijdlang op een prachtig eiland vertoeven..."

En zo geschiedde.

En daarna ga je gewoon weer verder. Dan begin je aan een nieuw hoofdstuk. In een nieuw, spannend en open boek, vol met avonturen, in een land dat je al kent. Is dat dan erg? Nee, eigenlijk niet!

Eerlijk is eerlijk, het was absoluut pittig, die omschakeling. Maar, zoals gezegd, een menselijke geest is net een elastiekje. Als je die de andere kant op trekt en loslaat, springt 't ook vanzelf weer in vorm. Zo flexibel als de pest.

Dat onze terugreis als een soort van anti-peristaltische beweging voelt, ach, dat zal er wel bij horen. En dat het onze bedoeling niet was om hier weer te vertrekken, dat is ook wel duidelijk. Maar er zijn ergere dingen.

En nu? We maken ons op voor de reis terug, zoeken alvast een baan en voor de handigheid ook maar vast een huis. Maar eerst nog genieten van dit prachtige eiland, haar natuur, de mensen en de zon.

Want de zon, die gaan we in Nederland denk ik nog wel het meeste missen....