En, eigenwijs als we zijn, kan niemand je daar meer van afbrengen. Omdat het in je hart zit. Omdat je het héééél erg graag wilt. Wat dan ook weer moeilijk uit te leggen is aan mensen die je liever niet zien gaan. Omdat ze het gezelliger vinden als je hier blijft. Maar dat is moeilijk, want jij kent het daar. En je voelt je daar beter dan hier. Meer op je plek, meer thuis. En dan kom je eigenlijk weer op hetzelfde verhaal als in mijn eerdere blogs!
Dus het logische gevolg van alles: je pakt je spullen en je gaat. Alsof dat dan zo makkelijk is!! Ja, soms wel. Omdat we het zo ontzettend graag willen. Dan vind je gewoon een weg. Of je maakt er één, als die er nog niet is. En soms is dat ook helemaal niet makkelijk en is het gewoon keihard bikkelen. Afzien, totdat je bijna niet meer kunt. Bijna, want je hebt het licht aan de horizon gezien en da's dan toch wel makkelijk volgen.
En nog zo'n fantastische uitspraak: "Tijd heb je niet, tijd moet je maken...." De uitspraak van mijn opa, inmiddels niet meer onder ons. En omdat je tijd maakt voor wat je denkt dat belangrijk is, ontmoet je ineens de juiste mensen en openen er zich deuren die je nog nooit had gezien. En wat er dan allemaal gebeurd....Tot gauw!
