Grote mensen dingen.

Onder het genot van een echt Duits lokaal biertje is het altijd heerlijk schrijven. Vooral als de twee vriendjes na een drukke carnaval uitgeteld op bed liggen en manlief zijn wekelijkse portie voetbal krijgt voorgeschoteld. Even rust en genoeg stof tot nadenken, dus ook genoeg stof om te schrijven!

Wat ik overigens bij de vorige blog ben vergeten: iedereen weer bedankt voor de leuke reacties!!

Na het enthousiaste, zenuwachtige, vliezen gebroken-achtige gevoel beland je vanzelf in een soort van volgende fase: de "flikker-even-lekker-van-je-roze-wolk-fase". In die fase wordt je geacht aan grote mensen dingen te denken.

Eerlijk gezegd heb ik jarenlang in "Maria-land" geleefd, een fantastische plek vol mogelijkheden, dromen, sprookjes, knutsel-, frutsel- en zelf maak dingetjes. Nou weet ik eigenlijk nog steeds niet of ik "Maria-land" al heb verlaten en ik denk zelf dat zoiets ook nooit meer helemaal zal lukken. Het feit wil wel, dat sinds we Aruba hebben verlaten en weer in Nederland wonen, we met een hoop dingen te maken hebben gehad die absoluut niet in mijn land thuis horen. Volgens mij noemen ze zoiets dan: "realitycheck". Iets met zorgen maken (vreselijke bezigheid), stress (tijdverspilling) en je niet lekker in je vel voelen (jammer). Schijnt allemaal bij die grote mensenwereld te horen. Maar vrolijk wordt je niet altijd van. En dat word je van Maria-land absoluut wel! Maar goed, "grote mensen dingen" dus.

En eerlijk is eerlijk, als je je droom wilt leven, dan moeten er gewoon grote mensen dingen gebeuren. Dingen waar ik dan in eerste instantie als een berg tegenop kijk en die dan achteraf altijd wel meevallen. Zoals het contact leggen met de desbetreffende gemeente, om zeker te zijn dat we, wat we willen, ook daadwerkelijk op dat stuk land mogen uitoefenen. Een vergunning aanvragen. Contact opnemen met het "Denkmalschutzamt" (Monumentenzorg). Internet, telefoon, elektriciteit en water aanvragen. Aanvraag van een septictank. Hoe zit het met de afvoer van afval? Sneeuwvrij maken in de winter? En nu loop ik heel erg op de zaken vooruit, want het betreffende stuk grond met bebouwing is nog niet eens aangekocht. Maar dat heb je nou eenmaal als je in die denkwereld van een "grote mens" zit, dan wordt je meegesleept, dan maak je je zorgen. Je gaat vooruit denken, terwijl dat nog lang niet met alles hoeft. Dus, (en dat is dan ook weer een grote mensen ding waar ik vaak baat bij heb), dan zet je alles even stop. En op papier. Duidelijkheid, overzicht, "first things first".

En wat is dat dan? Juist. Afwachten tot we bericht krijgen van de gemeente. Ai. Wachten duurt lang.

Mijn vliezen zijn gebroken....

Ai....en plotseling heb ik een gevoel alsof mijn vliezen zijn gebroken... Het gevoel dat er iets nieuws op het punt staat geboren te worden ... Is het echt waar? Is dit waar we naar zochten? En in dit gebied.... Het gaat echt gebeuren....of niet? Wat voelt dit gek! Is dit dan het gevoel waar ik mee eindigde in de vorige blog? En is dit dan waar we al die tijd van hebben gedroomd? Het lijkt er waanzinnig veel op... Wauw...dat uitzicht....die ruimte.... "Wanneer mag ik "Ik vertrek" mailen??? Oh, okay, we wachten nog wel even tot we het ook echt hebben gekocht....hihihi.... Ben jij ook zo zenuwachtig... Wanneer kunnen we erheen?"

Jaaaaaah!! Dit is wat we zochten!

En dan komt er ineens een hele hoop op je af. Zo verschrikkelijk veel, dat je niet eens weet waar je moet beginnen. Het voelt alsof je gedachten ineens zijn veranderd in duizenden mensen die tegelijkertijd allemaal wat zeggen, alsof een piepklein kamertje helemaal gevuld is met al die duizenden vragen!
En dan is het plotseling heel eventjes stil. Omdat er ineens het besef is dat dit wel eens de goede plek zou kunnen zijn. Dat dit de plek is waar je kinderen zullen opgroeien. Waar je een nieuw bestaan gaat opbouwen. Je ineens een plek en een beeld hebt van waar je gaat wonen, werken en leven. En dat is best wel een beetje beangstigend. Maar tegelijkertijd ook zo leuk! En heel erg spannend. En ineens ook best wel ver van Nederland vandaan. En ook een heel andere cultuur. En wat hebben ze er lekker bier!!! En een prachtige stad op nog geen half uur afstand...Waar zit de basisschool? Ai, best groot voor zo'n klein mannetje...is het niet te groot? En wat een uitzicht.... Getver, wat spannend allemaal....Ik durf er gewoon bijna niet op te hopen....!!!

En zo zit dat kleine kamertje ineens weer vol met vragen en antwoorden...Eerst maar eens even kijken dus. Bah, wat duurt zo'n krokus/carnavalvakantie lang....

Waar...??? deel 2

Het mocht even duren, maar hier is ie dan: deel 2! In de tussentijd heb ik aan de totale blog wel een extra rubriek toegevoegd: "Ondertussen in de keuken...", waarin ik het één en ander vertel over gerechten en baksels die er momenteel uit onze keuken getoverd worden. Ook heb ik ter aanvulling de pagina "Recepten" toegevoegd, waarin de meeste recepten zijn terug te vinden.
En graag wil ik iedereen nogmaals bedanken voor alle leuke reacties van afgelopen weken!

Waar...dat bleef dus de vraag. We besloten ons zoekterrein uit te breiden naar een groter gedeelte in Duitsland. Want, zeg nou zelf, Duitsland heeft een prachtige natuur en niet alleen in de Eifel staan er huizen te koop! Naast Rheinland -Pfaltz, Bayern, Saarland, Baden-Württemburg (ook wel bekend als het Zwarte Woud), Thüringen, Hessen en Sachsen (en dan heb je zo'n beetje heel midden en zuid-Duitsland), zochten we nu ook daar.

En waar kwamen we plotseling een prachtig Fachwerkhaus in boederijvorm tegen? Juist, niet in bovenstaande deelstaten. Nee, deze boerderij lag in NordRhein-Westfalen, ter hoogte van Enschede, zo'n 45 minuten het binnenland in. Vanaf Nijmegen en Sneek dus maar een uurtje of twee rijden! Meteen maar een afspraak gemaakt met de betreffende makelaar (gelukkig was het huis dit keer nog niet verkocht) om een kijkje te gaan nemen.

Dat er een gat in het dak zat, dat wisten we. En dat we een hoop zouden moeten doen om het huis naar deze eeuw te brengen, wisten we. Dat het een prachtig uitzicht had en een prachtige binnenplaats met veel bijgebouwen, dat wisten we ook. 

Maar dat er in de paar jaar die Google Earth nu inmiddels bestaat op 10 meter afstand een nieuwbouwhuis was gebouwd, dat wisten we niet. En dat er ineens een immens grote schuur het halve uitzicht blokkeerde, nee, dat wisten we ook niet.

Al met al kwamen we, helemaal toen we de uiteindelijke staat van het huis zagen, tot de conclusie dat dit het niet zou worden.

Maar prachtig dat het was...de oude zware eikenhouten balken ademden de sfeer van vroeger. Heel vroeger in dit geval, de boerderij is afkomstig uit 1659! Dé oudste Fackwerkboerderij uit desbetreffende regio.... De deel van de boerderij snakte ernaar om onder handen genomen te worden en tot een prachtige woon-keuken te worden getransformeerd. Maar niet door ons, want als dit huis bewoonbaar moet worden gemaakt, dan ben je al gauw een kleine 3 ton lichter. En dan heb je alleen nog maar het woonhuis inclusief deel in orde gemaakt. Om dan nog maar te zwijgen wat je kwijt bent aan het opknappen van de garage's, het oude bakhuisje, de paardenstallen, het terrein.... Maar eerlijk is eerlijk, dan heb je wel een fantastische boerderij!!! Helaas niet onze boerderij....en dus maar weer verder zoeken!!! En wat zijn we dichtbij voor mijn gevoel....

Tot gauw!