Ondertussen in de keuken...

In deze rubriek vertel ik over nieuwe en oude, maar steeds heerlijke gerechten of baksels die uit onze keuken komen.

Zaterdag 25 mei 2013

 Er is (bijna) niks fijner dan lekker rond snuffelen op de wekelijkse markt. Al die lekkere en verse producten... Hier in San Teodoro brengt dat nog een extra dimensie met zich mee want het blijft stiekem toch nog steeds een beetje spannend om iets in het Italiaans te bestellen.
Maar als je dan eenmaal de buit binnen hebt... Dat was bij ons gister dus een doos vol verse Sardse aarbeien. Een snoeptrommel, waarbij, als je heel even niet oplet, de helft van het snoepgoed al in de buikjes van de jongens is verdwenen! Als ik al die heerlijke zomerkoninkjes zie, borrelen er bij mij meteen allerlei recepten omhoog. Mmmm... Deze keer had ik mijn zinnen bij voorbaat al op aardbeienijs gezet. Na het eten van al dat overheerlijke Italiaanse ijs hier, leek me dat echt fantastisch! In mijn rode Bijbel (oftewel de Zilveren Lepel) stond een recept voor aardbeienroomijs en eigenlijk leek ook dat me fantastisch! Het maakt niet uit of je geen ijsmachine hebt, in een plastic bak in de vriezer gaat het ook prima. Omdat ik ruim een kilo aardbeien had bleef er nog een flink gedeelte over (toch nog wel, na al dat snoepen uit het vuistje!) en daar heb ik dan gelijk maar jam van gemaakt. Met rietsuiker en nog wat ingevroren fruit uit de vriezer. Niet alleen maar aardbeienjam, maar een bosvruchtenjam met heel veel aardbeien. Heerlijk!!


Zaterdag 11 mei 2013

Zelf brood bakken...alleen al door die heerlijke geur wil ik het eigenlijk elke dag wel doen!!! Ooit zag ik in een kookprogramma van de BBC een recept voor Doris Grant Loaf, een "no need to knead" brood uit de jaren '40. Doris Grant, een gezondheids-evangelist, geloofde dat wit meel -en haar gebrek aan voedingswaarde- de vijand was. Op een dag vergat ze het deeg te kneden en ontdekte bij het proeven ervan dat het heerlijk was. Daarna nam ze nooit meer de moeite om haar brood te kneden.
De manier waarop de kokkin in het programma het brood maakte, kwam zo heerlijk makkelijk over, dat ik het zelf ook wilde proberen. En het was inderdaad net zo makkelijk!! Elke keer verbaas ik me er weer over dat het brood dat ik zelf bak zoveel lekkerder is dan gekocht brood, zelfs dat rechtstreeks bij de bakker vandaan komt. Het fijne is dan ook nog eens dat je precies weet wat er in je brood zit!
Vanochtend heb ik sinds lange tijd de moeite weer eens genomen om brood te bakken. Met veel boter ("loads and loads"!!!) en een stukje Parmagiano Reggiano uit de lokale supermarkt. Onweerstaanbaar.

Dit brood is, in tegenstelling tot die in de supermarkt of bakker, maar beperkt houdbaar (geen conserveringsmiddelen!!). Hoe deden ze dat dan vroeger toch? Dan bakten ze elke dag brood en van wat er overbleef maakten ze de volgende dag bijvoorbeeld wentelteefjes. Of toast. Of croutons. Of paneermeel. Lekker.


Zondag 3 februari 2013

Soms heb je van die kleine jubelmomentjes. Bijvoorbeeld wanneer een collega naar je toe komt en vraagt of je interesse hebt in een kookboek. Of gelijk maar liefst drie(!). Van Fattoria La Vialla (!!!). En dat je dan thuiskomt met de drie kookboeken en echtgenootlief ook een jubelsprongetje maakt. Wat een rijkdom! En zoveel nieuwe recepten! Dat wordt weer lekker kokkerellen.... Recepten volgen snel...Dankjewel lieve Monique!!!

Zondag 30 december 2012

Chocolade...Door de Maya's en Azteken ooit als eerste gebruikt, met name als (chocolade)drank. Ontdekt door Hernán Cortés, die het meenam naar Europa. Nu inmiddels niet meer weg te denken uit menig huishouden en dan met name vooral niet uit ONZE keuken! Vandaag had ik daar, min of meer toevallig, een aangenaam chocoladegesprek over met mijn echtgenoot. Dat, sinds hij met mij is, hij veel meer chocolade is gaan eten. Mmmm, ik kon niets anders dan dat beamen...En vooral de afgelopen jaren is onze chocoladeconsumptie flink gestegen. "Mam, mogen we een kopje thee?" Lees: "Mam, mogen we chocolade en dan laten we de thee wel staan omdat wij chocolade veel lekkerder vinden..." Niet alleen daarom, ook omdat ik de afgelopen jaren veel met chocolade heb gedaan! Cakepops, petit-fours, taarten, koekjes, chocolademelk, noem maar op. En vandaag dus weer. Omdat het morgen Oudjaar is en chocolade zo lekker. Witte chocoladetaart.


Donderdag 22 november 2012

Het seizoen is weer aangebroken...Al een tijdje, dat wel, maar zeg nou zelf, het begint toch pas echt als "hij" weer in het land is? En dan koop ik ook gewoon heel bewust nog geen pepernoten, of snoepgoed. Of lekker marsepein. Want soms is het uitstellen van iets heerlijks ook heel erg fijn. Dan geniet je er dubbel van!
Wij gingen dus pepernoten bakken. Maar dan wel pas op de dag van de intocht. Het hele huis rook naar koek- en speculaaskruiden, heerlijk! Ik heb ergens op internet een speculaasrecept gevonden, want dat leek me net iets lekkerder dan ouderwetse pepernoten. Dat je uiteindelijk een bakblik vol gesmolten speculaas krijgt en er dus geen pepernoot in terug kan vinden, mag de pret niet drukken, want zo heerlijk als dit recept...Knapperig, donkerbruin, smaakvol, verslavend!! En zeker voor herhaling vatbaar!

Zaterdag 10 november 2012

"Il dolce!" Ook wel bekend als: de toetjes, of "de zoetigheid", het dessert, iets waar niet alleen Italianen dol op zijn! Sinds ons verblijf in Piemonte en de diverse bezoekjes aan eetgelegenheden heb ik een hoop geleerd over "Il dolce". Dat, ook al heb je ontzettend lekker (en veel!) "primi" en "secondi" (1e en 2e gang) op, dat er altijd nog bij kan. En dat je, met de juiste wijn, je een toetje echt hemels kan noemen. En dat het genieten is, met een keiharde glimlach om je mond. Dus eigenlijk niks nieuws. Dat wist iedereen al. En toch!
Il dolce...Bij het uitspreken daarvan hoort gewoon een hele diepe zucht. Omdat het om simpel genieten gaat. Wat heerlijk. Lekker simpel. Lekker. Chocolade....! Voor lekkerbekken....

woensdag 25 april 2012

Genieten, genieten, genieten... En dat omschrijft nog lang het gevoel niet wat ik heb als er vrienden komen eten die je al langer dan een jaar niet hebt gezien. Goede vrienden, waar een hoop mee is beleefd, waar je aan een half woord genoeg hebt. Geen onvertogen woord, geen excuus voor de niet gemaakte telefoontjes of mailtjes, nee, simpelweg genieten van elkaars aanwezigheid, het eten (uiteraard!!!) de wijn (niet minder belangrijk) en het bijkletsen. Dat het daarbij een drukte van jewelste is, is dan niet te vermijden. En dat er dan uiteindelijk kleine jongetjes aan de trap staan om te vragen "Waarom praten jullie zoveel, ik kan niet slapen", ja, dat is dan gewoon niet te voorkomen! Kortom: warmte & gezelligheid, wat een heerlijkheid!!!

donderdag 29 maart 2012

Voorbereiden en bedenken wat je gaat eten als er gasten komen, dat blijf ik leuk vinden. Het is gewoon een soort van voorpret! Als je weet wat de gasten liever niet eten, kun je je fantasie de vrije loop laten. "Wat past er bij de gast? Welke keuken pakken we? Maken we iets nieuws, of juist iets ouds en vertrouwds? Wat doen we op alcoholisch vlak? (en uiteraard mijn favoriet:) Welk toetje past daar het beste bij?"
Het liefst zit ik dan aan de grote kloostertafel in onze woonkamer met een kop koffie en verschillende kookboeken voor mijn neus, pen en papier in de aanslag voor het boodschappenlijstje. Want ook dat vind ik heerlijk: boodschappen doen! Het liefst doen we dit beide op de markt, waar je zoveel fijne verse producten kunt krijgen, kwalitatief vaak beter dan in de supermarkt en qua prijs ook nog eens een stuk lager. En zo vind ik mezelf aan het begin van de week opnieuw aan tafel, bedenkend en overleggend wat we morgen gaan eten...Onze buren (Les Voisins!) komen eten...."Italiaans....geen pasta.....met dat lekkere bijgerecht...ja! En het toetje? Ja! Chocolade!"

vrijdag 16 maart 2012

Afgelopen weekend was het feest bij ons thuis: mijn moeder en haar man kwamen een heel weekend bij ons logeren. En wat past er prima bij een feestje: culinaire verwensels!!! Onder het genot van een lekkere rode wijn, zelfgemaakte tagliatelle met crème fraiche, uitgebakken spekjes en cherrytomaatjes hebben we heerlijk kunnen bijpraten! Uiteraard mag een lekker toetje niet ontbreken en voor mij opnieuw een mooi excuus om weer eens wat nieuws te proberen: wentelteefjes "Italian Style" gevuld met zelfgemaakte bramenconfiture (gelukkig had ik nog wat ingevroren bramen in de vriezer!!). Het brood voor de wentelteefjes heb ik diezelfde ochtend nog gebakken, maar was volgens het recept eigenlijk veel te vers (maar niet minder lekker!) en bevatte ook te veel vezels.  Ik dacht dus dat dit zou gaan uitpakken als een machtig toetje, maar dat viel reuze mee. Het scheelt ook als je lekker zit te kletsen en het eten langzaam verloopt; de wijn in combinatie met de tijd zorgde dat de twee (p.p.!!) wentelteefjes uiteindelijk helemaal werden verorberd!!

Omdat we een heel weekend lang mochten genieten van elkaars aanwezigheid werd ook de volgende dag weer uitgebreid gekookt en gebakken.
De lunch bestond uit een heerlijke bruchetta (de restanten van het zelfgebakken brood)  met Poverella-saus. De balsamicoazijn stond niet in het originele recept van La Vialla, maar gaf een heerlijk extra zuurtje.
Zoals gezegd, het was feest en bij een feest hoort een taart! "De zoete salami" was een groot succes! Het was de bedoeling dit na het diner als toetje te serveren, maar na een stevige wandeling langs de Waal hebben we alvast de helft van dit heerlijke stukje gebak opgesnoept. Jammer genoeg ben ik vergeten foto's te maken van het diner: Koolrolletjes gevuld met gehakt en gevulde tomaatjes met rijst. Licht, maar zoooooo lekker!!! En na dit heerlijke alles hebben we opnieuw afgesloten met de "Zoete salami". Kortom: een heerlijk en gezellig, culinair snoepweekend vol met genieten, liefde, warmte en gezelligheid!!!


zaterdag 3 maart 2012

Het is zo heerlijk om voor anderen te koken, vooral als die mensen daar dan ook nog eens zo dankbaar voor zijn en je ze ziet genieten van het eten!
Gister hadden we twee goede vrienden op bezoek waarvoor we een kleine Indische rijsttafel hebben gemaakt. Op donderdag sta je dan al in de keuken om alvast een hoop voor te bereiden, zodat de smaken van het gerecht op het moment suprème nog beter tot zijn recht komen. Ik als toetjes/dessert maakster vond dat bij een Indische hoofdgerecht, een Indisch nagerecht goed op zijn plaats zou zijn. En wat past er dan beter dan spekkoek! Nog nooit gemaakt, maar wel vaak gegeten! Het kost tijd en tijdens het bakken van de laagjes kun je niet al te lang bij de oven vandaan gaan omdat het dan weleens te snel kan gaan, maar het resultaat is meer dan bevredigend! En zo hebben we dus, na een supergezellig diner waarbij wel lekker hebben kunnen bijkletsen, ook nog eens genoten van de heerlijke spekkoek! Lieve mensen, bij deze nogmaals bedankt voor de gezelligheid!

Nog even terugkomend op vorige week, de cheesecake: hij was overheerlijk, ook al was er gebeurd wat ik al had vermoedt: het water was door het aluminiumfolie heen gelekt en had de bodem nat gemaakt. Helemaal niet erg, hij was er iets zwaarder (qua gewicht dan) op geworden, maar niet zompig zoals ik had gedacht! Ook dus voor herhaling vatbaar! Alleen de springvorm voortaan iets beter inpakken...


zaterdag 25 februari 2012

Na een week lang gekwakkel door een bepaalde soort van buikgriep, waarbij mijn wederhelft en ik niet aan eten wilden denken, laat staan het te willen zien en er mee bezig te zijn, voelden we ons vandaag eindelijk weer fit genoeg om weer eens lekker in de keuken te staan. We hadden onszelf beloofd, dat, als we weer trek kregen, iets lekkers zouden gaan maken.

Hij een entrecôte met champignonssaus, mayonaise, Vlaamse friet en ingemaakte boontjes (alles zelfgemaakt!) en ik nou eindelijk eens een originele New Yorkse Cheesecake (recept volgt nog!).
Op de markt, samen met onze oudste, had hij twee prachtige stukjes vlees gehaald. Nou hangt er, als het om zelf maken van mayonaise gaat, altijd een soort van geheimzinnige moeilijkheidsgraad omheen. "Als het mislukt, gewoon opnieuw proberen", "Zorg dat het niet gaat schiften!!", "Gebruik nooit een mixer!"... Dat soort dingen. Uiteindelijk bouwt zich daar dan zo'n spanning omheen, dat je het bijna niet meer durft te proberen. Nou, ik moet zeggen, na het bekijken van enkele instructievideo's op YouTube, zag het er ernstig makkelijk uit. Alles bij elkaar, en, hoezo geen mixer, draaien met die hap en Voila: mayonaise! Het allerbelangrijkste om te onthouden bij het maken van mayonaise: Kamertemperatuur! Ons resultaat was verbluffend en zo ontzettend makkelijk!!

Dat dacht ik dus van de Cheesecake ook. Ehm, dat was iets lastiger. Ik ben er 's ochtends mee begonnen en dacht het dus vanavond te kunnen eten als toetje, maar helaas. Het moet na het bakken (75 minuten) ook nog eens twee uur afkoelen en daarna nog eens vier uur (of liefst de hele nacht) in de koelkast. Ik ben ook erg benieuwd of het hete bad waarin hij in de oven moest niet is doorgedrongen tot de bodem van de cake en alles niet helemaal zompig heeft gemaakt...De bramencoulis is daarentegen heerlijk geworden! Maar goed, wat in het vat zit verzuurt niet, dus morgen hopen we er lekker van te kunnen genieten!

maandag 20 februari 2012

Fantastisch nieuws!!! Ik heb zojuist per mail een bevestiging gehad van "La Vialla" dat ik de recepten mag publiceren in mijn blog!!! De eerste heb ik gelijk toegevoegd: "I Brutti ma Buoni", er uiteraard gaan er meer volgen!! Met de hartelijke dank aan Annemiek de Weerd en de familie Lo Franco van "La Vialla"!!

maandag 13 februari 2012

Volgens de Allerhande was het recept wat ik vanavond heb gekookt oorspronkelijk bedoeld voor de "zondag", maar op een doordeweekse dag is het ook erg lekker! Nog niet eerder gemaakt, dus benieuwd naar de Oosterse smaak van: Thaise gehaktballetjes met paksoi! 

 Omdat het met rode currypasta wordt bereid dacht ik eerst dat het misschien toch een beetje te heet zou zijn voor onze kleine jongens, maar dat bleek niet het geval! De kookroom of volle yoghurt zorgt ervoor dat het aller heetste wordt afgezwakt. Ook handig als je iets te veel kerrie hebt gebruikt in een recept!
Het recept heb ik hier en daar wat aangepast en de balletjes ook een echt Oosters tintje meegegeven door er wat andere kruiden aan toe te voegen. Ook heb ik het rundergehakt vervangen door half om half (voor de extra smaak, een beetje vet is soms niet erg, als je maar genoeg beweegt!) en de Pandanrijst door zilvervliesrijst.
 Eindresultaat: we hebben met z'n viertjes gesmuld!!

donderdag 9 februari 2012

Mijn man heeft, net als ik, een voorliefde voor koken. Het komt vaker voor dat hij in de keuken gerechten bereid, met name de hoofdmaaltijden, dan dat ik dat zelf doe. Heerlijk ontspannend vind hij het en heerlijk afwisselend. Dat mijn liefde iets meer richting het bakken gaat voelt eigenlijk alleen maar als een perfecte aanvulling op elkaar. Hij de hoofdmaaltijd, ik de toetjes!

Zoals zo vaak dus heeft hij vanavond ook gekookt. Een recept van zijn moeder, wat we al vaak hebben gegeten en mij steeds opnieuw weet te verrassen met zijn eenvoud maar heerlijkheid van smaak. "Escabeche" een visgerecht,

gebruikelijk in de Spaanse-, Panamese-, Peruaanse-, Puerto Ricaanse-, Mexicaanse keuken en populair in zowel de Portugese- en Provençaalse keuken. Escabeche is een traditioneel gerecht bij het ontbijt en een oude manier om vis te conserveren. En in dit geval kan ik jullie het recept wel bieden!! Klik op deze link: Escabeche.  Een aanrader!

 

Nog even terugkomend op gister, de heerlijke
"I Brutti ma Buoni"!

Omdat ik vind dat je lekker eten altijd moet kunnen delen, heb ik de overige koekjes aan onze buurvrouw gegeven (zoals ik die met bijna al mijn baksels en smulgoed mee laat genieten!).

Mijn buurvrouw is altijd zo enthousiast en vind alles zo lekker, plus het feit dat onze buren heel erg graag (en ook heeeel vaak) op onze rode kater passen, dat ik graag iets voor haar klaar maak.

Ingepakt in een zakje kun je het dus ook heel leuk kado geven!!

Helaas heb ik nog geen bericht gehad van "La Vialla", maar ja, de mail is gister de deur uitgegaan, dus ik wil waarschijnlijk weer te snel. Als ik de goedkeuring heb, krijgen jullie de recepten!

Deze foto is van de yoghurttaart van gister. De kinderen hebben er van gesmuld, net als mijn schoonzusje en ik overigens, maar de broers vonden hem iets te zuur. De volgende keer vul ik de taart dus met banketbakkersroom of slagroom (met verse aardbeien bijvoorbeeld!) dan zal het de mannen misschien meer bekoren!

De foto is een klein restant van gister, omdat, zoals al eerder vermeldt, de kinderen hunkerden naar het toetje!!

woensdag 8 februari 2012

Vandaag heb ik heerlijke "I brutti ma Buoni" (=de lelijke maar lekkere) gemaakt, ter ere van mijn zwager en schoonzusje die samen met hun dochtertje kwamen eten.

Het recept is afkomstig uit "Le Ricette di Giuliana..." een prachtig kookschrift vol heerlijke Italiaanse Toscaanse recepten, heerlijke gerechten, zoals het vroeger ooit heeft gesmaakt en nu nog steeds met dezelfde passie wordt gemaakt.

"I brutti ma Buoni" (de lelijke maar lekkere)

Dit bewuste kookboek kwam mij ter ore via mijn moeder, die het eerste deel op haar verjaardag had gekregen van een vriendin. Enthousiast gemaakt door haar verhalen over het boek (ze vertelde het me aan de telefoon) zocht en keek ik of dit bewuste kookboek te koop zou zijn op internet. Ik vond er eentje, op Marktplaats. Het bedrag vond ik te hoog en zocht verder naar een ander. 

Via via kwam ik op deze link: lavialla.it, dat een prachtig en sfeervol beeld schetst van een mooi biodynamisch bedrijf.

Daar heb ik gelijk een gratis productopgave aangevraagd en een aantal weken later een bestelling gedaan. De producten die we ontvingen waren prachtig, heerlijk, vol van smaak! Vrij snel na de eerste bestelling deden we een tweede, een derde, een vierde... Allemaal even lekker...!!

Het mooiste verhaal echter, is, dat al bij de eerste bestelling zich hetzelfde kookboek bevond als die mijn moeder had. In mijn nopjes was ik! Veel heb ik er al van gemaakt en ik kan met zekerheid zeggen dat er nog vele zullen volgen... Ook erg leuk: bij de laatste bestelling rond de kerst kregen we opnieuw een kookboek, het bewuste deel 2 waar ik vandaag uit heb gebakken. 

Helaas heb ik van het 2e recept van vandaag geen foto's meer, er was geen tijd om foto's te maken omdat de kinderen hunkerden naar het toetje! Dit toetje bestond uit "Torta allo Yogurt - o del bicchiere- " (=Yoghurttaart of Taart -met het bekertje-) ook weer om te smullen...

Bijna vergeten! Gister ontvingen we van de mensen van "La Vialla" een prachtig olie en azijn stelletje, als dank voor onze bestellingen van afgelopen jaar... De houder is van mooi olijfhout en de zachte, heerlijke "extra-vierge" olijfolie en zoetzure, tongstrelende Balsamicoazijn (van Modena), allemaal eigen produktie, in twee schattige kleine flesjes... La Vialla, bedankt!

Nu ik dit bovenstaande allemaal geschreven heb, wil ik jullie eigenlijk de recepten niet onthouden...Maar omdat er rechten op het kookboek zitten kan ik deze niet zomaar publiceren. Maar...de mail voor eventuele goedkeuring is onderweg naar La Vialla, dus wellicht dat hier binnenkort toch de recepten te vinden zijn!

Tot gauw!