Regelen en ritselen

Grappig als ik zo die laatste blog terug lees, door alle indrukken en onzekerheid zo totaal overdonderd dat er bijna geen gevoel aan te pas komt....

Zeeden

Wat een land is dit... Zo anders dan wat we tot nu toe gezien hebben. Op het moment dat je denkt dat het op een ander land lijkt, wordt je gelijk alweer op een ander been gezet. Nee, zoiets als dit land, dat hebben we nog nooit gezien. Het is prachtig, ruig, zacht, warm, fris, mooi, het is zoveel, dat er eigenlijk geen woorden voor zijn.

De lente kenmerkt zich hier met de zoete geuren van wilde bloemen, die, omdat het al zo warm is, optimaal tot hun recht komen. Het is een verademing om nu met je ramen open te rijden (wat eigenlijk wel moet als je hier in mei geen airco in je auto hebt), want behalve de heerlijke parfum van bloemen ruik je ook wilde rozemarijn en eucalyptus. Zoals ik al zei, we zijn totaal overdonderd door de schoonheid en pracht van dit land!

Een vakantiegevoel....Nee, gek genoeg, maar dat hadden we niet.
Er moest keihard worden nagedacht, geregeld, gereden, gepraat.

Spiaggia Cala Brandinchi

Want, we waren hier immers niet voor niets! Een emigratie, maar dan op een totaal andere manier. Ons eerste puntje was positief afgevinkt; check; het land is mooi, we willen hier wel wonen. Volgende punt. Een huis. Tot nu toe hadden we steeds alles via Booking.com geregeld, maar dat wordt, als je ergens voor langere tijd wilt blijven, toch best prijzig. Helemaal als je nog geen baan hebt. Maar goed, dat was dus het volgende punt; een huis.
Er zat in San Teodoro een makelaar waar we naar binnen zijn gewandeld. Gewoon eens wat informatie

Spiaggia Cala d'Ambra

vragen, misschien dat hij ook in huurhuizen handelde. Dat deed hij niet, maar wist wel iemand die een ruim appartement met twee slaapkamers had en het voor een redelijke prijs voor de maand mei wilde verhuren.Check! Tweede puntje voorlopig afgevinkt. Omdat we ook nog geen internet hadden, werd dat ons volgende punt. In San Teodoro werd ons verteld dat we naar Olbia moesten, hier 20 minuten vandaan, een flink grote stad. Prima, maar de jongens hadden hun portie "zoeken naar" wel gehad voor die dag, dat werd het een uitstapje voor de dag erna.
We togen er flink vroeg op uit en besloten onze TomTom in te schakelen. Goed idee! Hij liet ons weten dat het eindpunt van onze bestemming midden in de hoofdstraat was, in plaats van in het centrum. Helemaal leuk als je er, na lang te hebben gezocht naar een parkeerplaats (20 km verderop), achter komt dat je de buggy vergeten bent! Er zat niets anders op; allebei een kind op de nek en stekkeren maar. Gelukkig was het maar 30 graden, dus dat scheelde! Ik bedacht me dat we om dit akkefietje later wel zouden kunnen lachen, maar op dat moment was het alles behalve dat. Uiteindelijk, na het vinden van een internetwinkel, het regelen van een stick, het zien van Russel Crowe (!) ("Wie?" "Ja, de Gladiator"), het bezoeken van een museum en een retedure panini met een broodnodige Heinie, waren we weer blij. We hadden internet. Tijd voor stap 4; werk zoeken.

Wordt vervolgd....