zondag 19 mei 2013

Onverwachte gebeurtenissen

En dan gebeurt er iets wat je totaal niet verwacht. We vonden een prachtig huis. Zomaar. En we gingen kijken op de allerlaatste Koninginnedag, tijdens de troonswisseling.

We waren op slag verliefd. Op het uitzicht, op het kleine schattige huisje, op de grote kurkeiken, op de enorme schildpad die we op het terrein van ruim drie hectare aantroffen. Dit was waar we al die tijd naar gezocht hadden. In Duitsland, in Frankrijk, in Italië.... We hadden het eindelijk gevonden!!!!

Blij en opnieuw overdonderd kwamen we thuis en sloegen gelijk aan het rekenen. Drie dagen lang hebben we geprobeerd zoveel mogelijk kosten op papier te zetten, berekeningen te maken, inkomsten
in te schatten. En dan bereken je alles nog eens, iets strakker. En dan nog maar eens, met minder marge. En dan nog maar eens, met nog minder marge.

En zo plotseling dat we dit huis vonden, zo plotseling beseften we dat dit huis geen haalbare zaak was.
En dat geen enkel huis, op de manier zoals we het wilden opzetten, een haalbare zaak was. Natuurlijk kun je iets kopen wat goedkoper is. Met minder land, maar met de consequentie dat je niet mag uitbreiden. Met evenveel land, maar zonder huis. Met evenveel land en een huis, maar dat op instorten staat. Met huis, maar zonder uitzicht. En dat laatste is nodig, want je moet je gasten iets te bieden hebben. Met huis, uitzicht en land, maar met een onverhard pad dat nauwelijks te berijden is.

We hadden verdriet,  waren boos, teleurgesteld, lamgeslagen, ontdaan. Een droom waar we vier jaar over hebben gefantaseerd, geschreven, gedacht en naar toe geleefd. Weg.

In de dagen na dit besef, moesten er keuzes worden gemaakt. Knopen doorgehakt. Moeilijke, ingewikkelde knopen, met een bijl die botter is dan een lepel. En bij elke knoop doet het pijn. En na elke knoop houd je die gekke kwinkslagen in je brein. "Maar, als we het nou zo doen", "en wat nou als we het op die manier doen"....
En steeds weer opnieuw bleef het besef komen. Keihard.



En toch....ik blijf me nog steeds verbazen over de flexibiliteit van een geest. Als er ergens een deur dicht gaat, staan er al weer andere deuren open. Met heel veel mogelijkheden. Met ideeën die nu misschien wel beter bij ons passen.

Tja. Wat gek. We gaan terug naar Nederland.

Wordt vervolgd....

Geen opmerkingen:

Een reactie posten