Ik ver(t)rek...maar waarheen dan?

Tja.... Na zo'n laatste blog is dat nog steeds niet duidelijk! Normaal gesproken loop ik altijd een beetje achter en ineens is er dan zo'n emotionele uitspatting en loop ik gelijk. Dat betekent dus wel dat er ergens iets mist. Bij deze dan.

Emotionele types als we zijn, laten we altijd graag aan andere mensen weten hoe enthousiast we ergens over zijn. Zo ook als je met familie bij elkaar bent. En dan wil soms het geval dat die familie weer mensen kent. En die mensen kennen dan ook weer mensen die een B&B hebben en het willen laten uitbaten! Kortom; binnen no time hadden we contact met deze mensen en waren we hartstochtelijk in gesprek over de schoonheid van het land. Let wel, het eiland, want het ging hier om niets minder dan Sardinië! Niet te verwarren met Sicilië, wat veel zuidelijker tegen de punt van de laars ligt.

Sardinië, we kenden het eigenlijk alleen nog maar van foto's, we waren er nog nooit geweest. Maar verhalen en foto's doen leven, en leven doet dromen....Ja, Sardinië!! In Nederland vrijwel niet bekend als vakantieoord, maar met schitterende stranden, natuurschoon, veel bezienswaardigheden, vriendelijke mensen en heerlijk eten en drinken. En één van de oudste stukjes van Europa!!
Helemaal opgaand in dit eiland zagen we naast foto's ook veel filmpjes, lazen alles wat los en vast zat en kochten we een Lonely Planet. Dat uiteindelijk het hele verhaal van het uitbaten van de B&B niet doorging, mocht de pret niet drukken; wij woonden inmiddels in ons hart al op Sardinië.

Een vaste woon- en of verblijfplaats? Ehm, nee, die hadden we nog niet... Maar ook dat is overkomelijk, we kochten een tent, zochten wat spullen bij elkaar en daar ga je dan. Met twee jongetjes en een grote droom.

Hoe onwerkelijk was het uiteindelijk om 's ochtends op de veerboot vanaf Genua wakker te worden en naar het dek te gaan.... Daar in de verte, maar toch al goed zichtbaar; Porto Torres, Sardinië... En jeetje, wat is het groot! (Sardinië is qua grootte ongeveer twee derde van Nederland). Nadat de kapitein in zeer snel en (bijna) onverstaanbaar mompelend Italiaans door de luidspreker had verteld dat we ons naar de auto's mochten begeven, reden wij een kwartiertje later met bus en aanhanger van de veerboot. Het zonnetje scheen, het was heerlijk aangenaam weer en daar rijd je dan. Op weg naar Alghero, de eerste indrukken opsnuivend van een land wat al in bijna zomer-achtige toestand leek. Toch weer heel anders dan we ons hadden voorgesteld, maar wat een natuurschoon... Een heerlijk ritje van een half uur en we melden ons bij de incheckbalie van de camping die we hadden gereserveerd. Jammer genoeg was het weer inmiddels flink omgeslagen en met regen en een koude zeewind leek het ons een beter idee om in een soort van Mobile Home te gaan zitten, vooral na een reis van een dag of drie. Later die week kwamen we erachter dat het uiteindelijk goedkoper bleek om in een appartement te bivakeren dan een tent op te slaan (!!!). Een keuze die dan snel is gemaakt....

Wordt vervolgd.....